Met ACSI Kampeerreizen naar Corsica
We hadden nog nooit eerder een dergelijke, georganiseerde caravan/camperreis meegemaakt totdat we van Anneke en Martien hoorden dat ze dit jaar met ACSI naar Corsica zouden gaan. Naar Córsica? Daar wilde mijn man al jaaaaaren heen maar dat was er nog niet van gekomen. “Nou,” zeiden ze, “waarom gaan jullie ook niet mee, er is vast nog wel plaats.”Lees meer
Zo reden we dinsdag 2 juni van Florence naar Camping Italia in Torre del Lago Puccini, niet ver van Pisa. Het daar verzamelen voor de reis vonden we al meteen een voordeel: konden we eerst nog een aantal dagen naar Florence. We zaten toch in de buurt en als pensionada hebben we tenslotte tijd zat.
Ondertussen hadden we bericht gekregen dat ons begeleidend echtpaar, Frans en Annie Truwant, met pech langs de weg stonden en op een vervangende auto (met trekhaak!) stonden te wachten. Ze hadden nog 400 km te gaan… Waarschijnlijke aankomst: eind van de middag van 3 juni. Dat lukte en om 19.00 uur hadden we ons eerste kringgesprek waar we met onze medereizigers kennis maakten.
Zo te zien en te horen, zouden we het wel met elkaar kunnen vinden en dat bleek ook zo. We waren met 15 koppels inclusief Frans en Annie. Een gezelschap van bijna alleen maar gepensioneerden, behalve Luck en Wilma. Zij waren onze benjamins en voor het eerst zonder hun 5 dochters op vakantie.
Het ruige bergachtige eiland
ja, en hoe is het verder gegaan? Veel gezien van dit ruige bergachtige eiland waarvan op de hoogste toppen (de hoogste is 2700 m.) nog sneeuw lag en de flanken begroeid zijn met de ondoordringbare maquis. Veel gehoord van Frans die ons een aantal keren meenam voor een stadswandeling. Hij wist heel veel te vertellen over al het moois en bijzonders op dit eiland dat trots is op zijn beroemde afstammeling Napoleon. Je komt hem dan ook op veel plaatsen tegen.
De wens voor onafhankelijkheid van Frankrijk zag je aan de leuzen in graffiti en aan de kogelgaten in veel wegwijzers. Soms spannende routes naar een volgende camping, zoals die in Corte in het binnenland (hier en daar behoorlijk steil en bochtig), maar altijd mooie met nu en dan prachtige panorama’s en zicht op pittoreske bergdorpjes. Eeuwenoude steden/stadjes met hun citadel die erboven uit steekt. De drie gezellige gezamenlijke diners, een paar keer samen eten in een grote kring op de camping waarbij ieder voor zijn eigen potje zorgde.
Vrijheid
Als je dat wilde, kon je mee met de drie excursies, maar je had de vrijheid om je eigen programma te maken. Frans had daarvoor A4-tjes vol tips en routes (naar o.a. watervallen) gemaakt en onder de ACSI-paraplu opgehangen. Wilde je alleen maar lekker lui genieten van het bijna dagelijks prachtige weer dan kon dat ook op een van de stranden bij Porto Vecchio, Calvi of Moriani Plage. Bij deze laatste 2 plaatsen lag de camping zelfs aan het strand. Of je ging gezellig winkelen of mosselen of wat dan ook eten of een wijntje drinken op een terrasje.
Er waren medereizigers die in Porticcio een boot hebben gehuurd voor een dag varen in de Golf van Ajaccio en reizigers die in Calvi meegingen op een tocht met een catamaran langs de prachtige ruige kust. Wijzelf hebben nog een duik gemaakt bij Porticcio: met een zicht van wel 20 meter zwommen we op zo’n 15 m. diepte tussen enorme, mooi “begroeide” rotsblokken met scholen vis waaronder één met barracuda’s, een paar prachtig gekleurde naaktslakjes, kreeft enz. Het mooiste vonden wij de octopus die de stenen, door onze gids voor zijn hol weggehaald, weer met zijn vangarmen teruglegde.
Excursie
Ik hield een dagboek bij en hieronder volgt mijn verslag van de busexcursie vanuit Porticcio door de bergen naar Evisa, Porto, de Calanche-kliffen en Cargèse.
“Over een niet zo steile weg reden we via de grote baai van Sagone het binnenland in. Daar werd het anders: een smalle, bochtige weg omhoog en de chauffeur moest nu en dan heel voorzichtig manoeuvreren. Soms moest hij uitwijken voor een stuk weggezakt wegdek of varkens! Maar het was voor ons heerlijk ontspannen: niet zelf rijden, alleen maar genieten van het bijzondere landschap. We reden door een van de mooiste bossen van Corsica en via een col (1500 m) zakten we een beetje af naar het bergdorp Evisa voor de koffie. Toen weer verder naar Porto.
De kronkelige weg voerde ons omlaag met zicht op een werkelijk schitterende ruige roze bergwand, in feite de wand van een canyon die door de rivier Aïtona is uitgesleten. In het begin reden we min of meer op gelijke hoogte met de toppen maar hoe dichter we bij Porto kwamen en dus lager, hoe meer de toppen boven ons uitstaken. Het “oh, wat mooi” was niet uit de lucht en mijn camera maakte overuren (niet alleen die van mij).
Geleidelijk kwam de prachtige baai van Porto in zicht. Porto of La marine d’Ota. Het stadje Ota zagen we ook liggen. Volgens Frans heeft het landbouw maar kunnen de produkten niet over land vervoerd worden en had het dus een haven nodig. Vandaar. In Porto hadden we een korte stop van een half uur. De golf wordt gedomineerd door een oude Genuese vestingtoren zoals er zoveel op Corsica zijn. Achter het stadje is een moderne jachthaven. Daarna reden we een stukje terug en links omhoog naar een restaurant voor de lunch op een terras.
Min of meer verzadigd gingen we verder, op weg naar wat het mooiste stuk van de kust van Corsica moet zijn: de Calanches-kliffen. We reden bocht na bocht weer omhoog en zagen de Golf van Porto beneden ons steeds kleiner worden en tenslotte uit het zicht verdwijnen. We reden het gebied van de Calanches binnen. Imponerend met zijn ruige, steile, scherpgetande en gegroefde rotsen/bergen, roze, hoog.
Je verwondert je over de kracht van wind en water die in de loop van miljoenen jaren dit hebben doen ontstaan. Je kon er je fantasie erop loslaten: schildpad, hond, olifant? Vooral tijdens de wandeling van een half uur bij Piano. Daarna pikte de bus ons weer op en reden we naar de volgende stop: het stadje Cargèse.
Dit stadje heeft als bijzonderheid dat het een katholieke kerk heeft en een Grieks-orthodoxe er tegenover! Er zit een hele geschiedenis aan vast maar voor ons was het vooral boeiend de Grieks-orthodoxe kerk van binnen te zien. De bouw maar ook het interieur is anders dan bij een katholieke kerk. Heel interessant en mooi! Van het stadje zelf viel me de goot voor het regenwater op midden in de straat en de stoel waarvan de achterpoten korter waren dan de voorpoten zodat je op die hellende straat toch recht kon zitten! En dan overal die overdaad aan prachtige kleurrijke bloemen. Toch wel een hele mooie tijd om hier te zijn.
Uiteindelijk kwamen we via de Baai van Sagone weer terug op de camping. Prachttocht!”
Geweldig
Wat kan ik nog meer vertellen. We hebben (maar dat is persoonlijk) ook ontzettend veel gelachen. Weer terug in Torre del Lago Puccini was het laatste kringgesprek “met gebak van Annie” deels onder de paraplu. ’s Avonds hadden we het afscheidsdiner in het restaurant op de camping met daaraan voorafgaand een “aangeklede borrel” van ACSI.
Allemaal heel gezellig vooral door de uitmonstering van Luck en Wilma, door Anneke die alle ingeleverde rijmelarijen met Frans en Annie in de hoofdrol aan elkaar praatte, regelmatig onderbroken door de ludieke yell: “ Aaah may, aaah may, ik rij in een Hyundai!!” (hun vervangende auto). Als dank voor hun inzet kregen ze een Corsicaanse knapzak met inhoud. Geweldig toch?
