Fietsreis Alpen & Adria

Verona, stad van Romeo en Julia, bezit prachtige pleinen omringd door eeuwenoude Palazzi. Op het Piazza dei Signori kijkt Dante peinzend op ons neer. In Ravenna bewonderen we op tal van plaatsen mozaïeken uit de 5e en 6e eeuw. De San Vitale van keizer Justinianus is het voorbeeld voor de Dom van Aken.

Assisi, de stad van Franciscus

Assisi, de stad van Franciscus, ligt als veel Italiaanse steden op een heuvel. Al van verre zien we de Basilica di S. Francesco met de prachtige schilderingen van o.a. Giotto liggen. Hoger in de heuvels vinden we het kleine kloostertje Eremo delle Carceri in al z’n eenvoud. Het is niet veranderd sinds de 14e eeuw toen Franciscus en zijn broeders hier leefden.

Nachtelijk bezoek Rome

Via een mooie route bereikten we onze camping op de oever van de Tiber bij Rome. Ons bezoek aan nachtelijk Rome werd onderbroken door een enorme onweersbui. Gelukkig konden we schuilen tussen de zuilen van het Pantheon.

Met bus, trein en metro is Rome prima te bereiken vanaf de camping. We zagen o.a. het Forum Romanum, Colosseum, Triomfbogen, St. Pieter, Vaticaans Museum en weer die mooie Italiaanse pleinen met hun fonteinen. Villa Adriana in Tivoli is een van de grootste en spectaculairste villa’s uit het Romeinse Rijk. In Villa d’Este geven de tuinen nog steeds een goede indruk van de frivole luxe waarin kardinaal d’Este leefde. Arrivederci Roma!!

Pompeï, vakmanschap in beelden, mozaïeken en fresco’s

Op naar de Baia Domizia ten noorden van Napels. Vóór Napels lagen de vuilniszakken bij hopen langs de straten en dit ontlokte menig boe en ba! In het Archeologisch Museum bewonderen we de topstukken uit Pompeï en Herculaneum. Wat een vakmanschap in beelden en mozaïeken en fresco’s. Pompeï zelf, bedolven onder het hete as en puimsteen, staat er met zijn overblijfselen in de felle zon te bakken. Wandelend door een stad waar de tijd is stil blijven staan in het jaar 79 na Chr., doet ons argwanend naar de Vesuvius kijken. Onze tocht gaat weer noordwaarts en we slaan ons kamp op bij het prachtige meer van Bolsena. Van hieruit bezoeken we Orvieto (met tandradbaan).

Overweldigend Toscane

Helaas viel het weer tegen (weinig zon en vaak regen) zodat het Toscaanse landschap niet op z’n mooist was. Firenze, de stad van de medici, is natuurlijk een prachtstad met o.a. zijn Duomo, Uffizi en Ponte Vecchio. Siena met zijn Piazza del Campo en San Gimignano met z’n 13 torens. Het is allemaal overweldigend. Pisa en Lucca sloten deze fantastische reis af. Lucca maakte op ons als laatste stadje een geweldige indruk doordat het zichzelf gebleven is.

Afscheid met tranen

Na een laatste fijne avond namen we afscheid van Willy en Lut. Onder onze reisgenoten vielen tranen. Dat iedereen naar de reünie kwam, zegt genoeg van de sfeer in onze fijne groep.

Woensdag 29 augustus

Achter onze camping ligt een berg en het duurt even voor de zon over de berg is gekropen. Zijn ochtendgroet is echter meteen heerlijk. Vandaag staat een algemene kennismaking op het programma. Om 16.00 uur komen we bij elkaar en krijgen aldaar uitleg over de te rijden route van overmorgen. Daarna is er om 19.00 uur een welkomstdiner. Verder geen activiteiten vandaag. Lekker uitrusten van de reisdagen en vooral genieten van het heerlijke weer, het zwembad en elkaar.

Vrijdag 31 augustus

Na een rustdag, is er vrijdag een reisdag naar Venetië. Het heeft de hele nacht geregend en dat doet het nu nog steeds. Iedereen staat zijn spullen in orde te maken in regenjacks en capes. Wij zijn van plan om de alternatieve route te rijden via de SS47. Dat is korter, maar vooral leuker rijden dan de autobaan. Het weer blijft bijna de hele rit slecht. Jammer, maar hier kunnen we niemand verantwoordelijk voor stellen. Zelfs ACSI niet! De volgende camping, in Fusina, is prima zo aan het water met prachtig uitzicht op Venetië. Wat wil een mens nog meer? Zon, natuurlijk! Nu worden we op onze wenken bediend, want de zon laat zich ook weer zien. Morgen gaan we met de groep de stad verkennen. Ik ben erg benieuwd!

Zaterdag 1 september

We staan vroeg op want we moeten om 8.40 inschepen naar Venetië. Het heeft vannacht gestormd en geregend. Nu is het droog, maar de lucht boven Venetië voorspelt niet veel goeds. Het is zo’n 15 minuten varen. Voor ons is het de eerste ervaring met Venetië en die is meteen al verrassend. Het Canal Grande is net een snelweg! Wat een drukte, erg leuk om te zien. Nadat Greet een en ander over de geschiedenis van de stad heeft verteld, gaan we koffie drinken.



Een echte gondeltocht is het volgende onderdeel op het programma. Omdat we zeven gondels nodig hebben, duurt het even voor we allemaal onderweg zijn. Het is echt een ontzettend leuke ervaring. Bijna drie kwartier laveren we door smalle kanalen, onder bruggen door en maken scherpe bochten die de gondel maar net kan ronden. Onze gondelier zorgt met de peddel en zijn voeten, waarmee hij zich steeds afzet tegen de muren, dat we niets raken. Als toetje komen we een gondel tegen waar een gitarist en een zanger aan boord zijn. Het klinkt werkelijk fantastisch. Ik begrijp de romantische verhalen over Venetië nu nog beter!



Vervolgens maken we een wandeling door de stad. Het wordt steeds drukker en in de buurt van de Rialtobrug is er bijna geen doorkomen aan. We moeten goed opletten elkaar niet kwijt te raken. Eindpunt van de dag is het San Marcoplein met de imposante Basiliek van San Marco. Groots en imposant zijn de eerste woorden die mij hierover invallen. Natuurlijk bezoeken we de machtige kerk en snuffelen we aan het plein met zijn verder prachtige gebouwen. Want alles zien lukt toch niet. Moe, maar zeer voldaan zitten we om 16.30 weer op de boot naar Fusina. Zeker een ervaring rijker. Het was een geweldige dag en het is, op een paar spetters na, gelukkig droog gebleven.

Maandag 3 september

De vorige avond hebben we tot middernacht met enkele reisgenoten buiten kunnen zitten. Onder het genot van een wijntje, prachtig uitzicht op Venetië en een goed gesprek is dat puur genieten. Vandaag een reisdag van 114 kilometer naar Lido di Spina. Het weer werkt niet mee. Het regent bijna de hele rit en bij aankomst blijkt het dorp Lido di Spina, na een wolkbreuk, zo goed als blank te staan. Eenmaal op de camping probeert de reisleider ons, zo goed en kwaad als dat gaat, een zo droog mogelijke plek toe te wijzen. De luifel toch nog redelijk droog op kunnen zetten, maar daarna is het niet meer droog geweest. Van de omgeving dus nog niet veel meegekregen.

Dinsdag 4 september

Het is de bedoeling dat we om 8.30 uur vertrekken voor een excursie naar Ravenna, maar ik vraag me bezorgd af of die wel door zal gaan. Het is vannacht namelijk verschrikkelijk slecht weer geweest. Toch, staat de bus er en gewapend met regenjas en paraplu stappen wij in. Eenmaal in Ravenna is het droog en dat blijft het de hele dag.



Onder begeleiding van een gids bezoeken we de basiliek Sant'Apollinare in Classe, het Baptisterium van de Arianen, de Basiliek van San Vitale en het mausoleum Galla Placidia, het mausoleum van Dante en de San Apollinare Nuovo basiliek. Een vol, maar prachtig programma. Nooit eerder heb ik zulke mooie mozaïeken gezien. Met de uitleg van onze gids, spreken deze nog meer tot de verbeelding. Elke kerk die we vandaag zien is weer totaal anders, een wonder dat ze dit in die tijd al konden maken… Wat mij persoonlijk het meest raakte was het mausoleum van Galla Placidia. De albasten ramen geven de mozaïeken hier een mystieke sfeer. De overheersende blauwe kleur benadrukt dit extra. Ik kreeg er kippenvel van.

Woensdag 5 september

Deze rustdag wordt om 6.30 uur op ongekende wijze verstoord door een enorme donderknal. De caravan staat ervan te schudden. Gelukkig klaart het snel op en kunnen we de dag benutten om naar zee te wandelen en het plaatsje Comacchio te bezoeken.

Donderdag 6 september

We reizen naar het meer van Trasimeno, ongeveer 250 kilometer. De reis verloopt voorspoedig en de weg is, op de vele kuilen na, goed! Op camping Villagio Italgest, in het dorpje Sant’Arcogelo, krijgen we allemaal een mooie plaats. Heerlijk even in het zwembad gezwommen. Daarna voor het eerst met een aantal leden van de groep een spelletje jeu de boules gespeeld. Morgen gaat een deel van de groep met het reisleidersechtpaar mee naar Assisi. Wij kiezen ervoor de omgeving te verkennen.

Vrijdag 7 september

Heerlijk uitgeslapen en een lekker ontbijtje in de zon. Ook dat is vakantie. Daarna het leuke en kleine middeleeuwse dorpje Panicale bezocht. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht op het meer.

Zaterdag 8 september

Een reisdag van 175 kilometer naar Rome. We zijn vroeg geïnstalleerd, want om 19.00 uur staat een rondrit met bus door verlicht Rome op het programma. Ik ben erg benieuwd naar de eerste kennismaking met deze stad. Die eerste indruk is overweldigend. Hoe is het mogelijk dat er nog zoveel bewaard is gebleven? Wat een immense gebouwen en bruggen en wat een drukte! Tweemaal zijn we kort de bus uit geweest, om de Trevifontein en het Vaticaan te bekijken. Morgen een rustdag en dan de stad echt verkennen. Ik heb er zin in!

Maandag 10 september

Vandaag begint het grote werk!. Om 7.50 uur vertrekken wij voor een lange excursiedag. Als eerste bezoeken we de kathedraal San Giovanni in Laterano. Een kathedraal met prachtige mozaïeken. Vervolgens de heilige trap en de drie lagen van de basiliek San Clemente bezocht. Je daalt in deze kerk letterlijk af in de tijd. Bij het bezoek aan beide kerken was een Nederlandse gids aanwezig en dat maakt een enorm verschil. Na de middagpauze het imposante Colosseum. Ongelooflijk dat hier nog zoveel van overeind staat. Het geeft mij een dubbel gevoel hier te lopen. Ik verbaas me over de genialiteit van de makers, maar besef ook wat zich hier allemaal heeft afgespeeld. Als laatste bezoeken we nog het Forum Romanum. Inmiddels moe en verhit, want het is minstens 29 graden. Het is apart. Hier lopen we dus door het oude hart van Rome, in de voetsporen van zij die geschiedenis hebben geschreven.

Dinsdag 11 september

Ditmaal staat de Sint Pieter en het Vaticaans museum op het programma. Ook vandaag weer een Nederlandse gids. Wat een weelde aan kunstvormen krijgen we te zien. Het is teveel om allemaal in één keer te bekijken. Beelden, schilderijen, wandkleden en de Sixtijnse kapel met de fantastische fresco’s van Michelangelo. Daarna de Sint Pieter bezocht. Eigenlijk is het niet te beschrijven, die moet je gezien hebben om te geloven hoe enorm hij is. Ook de koepel beklommen. Zwaar, maar het uitzicht in de kerk en later over de stad is de inspanning zeker waard. Nooit eerder was ik in Rome en ik had me er veel van voorgesteld. Die verwachtingen zijn zeker uitgekomen.

Woensdag 12 september

We kunnen met Greet mee naar de audiëntie van de paus en een wandeling door de stad. Winus is jammer genoeg ziek. Deze tocht kost maar drie euro per persoon, de kosten voor de trein en de metro. Een mooi aanbod waar bijna de hele groep gebruik van maakt. De audiëntie vindt binnen plaats. De paus is slechts in de verte te zien, maar het is evengoed bijzonder om hier bij te zijn. We drinken koffie bij de Friezen, een Nederlandse kerk binnen het Vaticaan. Tijdens de wandeling bezoeken we twee kerken, het Pantheon, de Trevifontein en als laatste de Spaanse trappen. Het is prachtig, maar voor sommigen te veel. Enkele stellen haken af en duiken wat eerder de metro in. Een mooie dag, veel gezien en vooral ook de sfeer van het gewone Rome geproefd.

Zaterdag 15 september

Na een reisdag van 250 kilometer naar Florence volgen twee rustdagen. Zaterdags gaan we op eigen gelegenheid met het openbaar vervoer naar Florence. De aangeboden excursie naar Florence hebben we niet geboekt, omdat we de stad enkele jaren geleden uitgebreid bezocht hebben.Om 15.00 uur zijn we terug op de camping. Lekker rustig aangedaan. Wel leuk om weer even aan de sfeer van de stad te snuffelen. Het blijft een pareltje in de kroon van Italië. Zondags rusten we uit, niet moeilijk want het is heerlijk weer.

Maandag 17 september

De laatste dag! Winus en Greet hebben voor ons nog een extra excursie naar Sienna en San Gimignano geregeld. Met 30 personen stappen we om 8.00 uur in de speciaal voor ons gereserveerde bus. Onderweg vertelt Greet ons van alles over de stad. Ter plekke mag ze dat niet doen, want dan komen er problemen! Dertien jaar geleden ben ik ook in Sienna geweest en ik was er toen weg van. Ik ben benieuwd of ik dat gevoel weer zal krijgen. De sfeer in de stad is gemoedelijk. De Dom overweldigend, maar wat mijn hart sneller laat kloppen is Piazza del Campo. Wat een plein! Hier gebeurt het, dit is het hart van Sienna. Ik ben boven aan de rand, gewoon zoals zoveel mensen doen, op de grond gaan zitten en heb de tijd aan me voorbij laten gaan. Ja, voor zover je verliefd kan zijn op een stad ben ik dat op Sienna. Daarna valt San Gimignano natuurlijk een beetje tegen. Niet eerlijk, want deze mooi bewaard gebleven stad met zijn vele torens verdient beter.



Terug op de camping gaat iedereen meteen aan de slag. Luifels worden afgebroken, chemische toiletten verschoond, enzovoort. Het is ineens voorbij. Daarna snel de douche in om netjes te verschijnen bij het ‘laatste avondmaal’. Het is heerlijk en gezellig. Er worden mooie en grappige woorden gesproken, allen met een ondertoon van dank aan Winus en Greet. Ja, iedereen is het erover eens: onder leiding van hen hebben wij op een fijne manier Italië verkend en zijn onze ogen en oren ongelooflijk verwend!

Oh die muggen...

De eerste stop was aan het Gardameer. Op de 'vrije dag' met het openbaar vervoer naar Verona, een initiatief van de captain voor ieder die mee wilde. Bijna iedereen dus en het was de moeite waard! Zoals op bijna alle volgende excursiedagen werd er natuurlijk eerst een terrasje opgezocht voor de koffie.



De volgende bestemming in de reis was 'Lido di Spina' aan de oostkust, even ten noorden van Ravenna. De beroemde plafond- en wandmozaïeken van de basiliek van San Apollinare waren schitterend en Greet, onze captainvrouw, wist er veel over te vertellen. Een prima camping, maar oh die muggen! In Ravenna nog veel meer moois gezien maar dat wordt te veel om te beschrijven. Deze dag werd afgesloten met een gezamenlijk diner van de ACSI.



Van de oostkust met de muggen naar Assisi. Ook hier was weer een deel van de camping voor ons gereserveerd. In de basiliek van de Santa Maria stonden diverse biechtstoelen waar je in diverse talen biechten kon. Ook in Assisi te veel moois om op te noemen! Ieder koppel had hier een avond hapjes gemaakt (niet te klein) en zo werd er gezamenlijk gegeten.

Rome zullen we nooit meer vergeten

Ja, en dan Rome! Voor ons was dit het absolute hoogtepunt van de reis. Het was fijn dat ACSI hier een week voor gereserveerd had want die tijd was echt nodig. We gingen ’s morgens met een pendelbus van de camping naar het station, een stukje met de trein en dan met de metro naar het centrum van Rome. Voor sommigen van ons was dit openbaar vervoer wel wat bezwaarlijk.

In die week hebben we veel gezien en beleefd; de St. Pieter kathedraal, het Vaticaans museum met de Sixtijnse Kapel, op audiëntie bij de paus, de Trevi fontijn, het Coloseum en veel meer. In Rome hadden we 2 dagen een Nederlands sprekende gids die we konden volgen met 'oortelefoontjes' wat heel fijn was. Hierdoor hoefde je niet op hoorafstand van de gids te blijven. Waar geen officiële gids was nam Greet die taak waar. Bij de St. Jan van Lateranen, de eerste Pausenkerk, mocht een deelnemer van onze groep niet naar binnen omdat hij in korte broek liep.

In deze week ook een busexcursie naar Tivoli gemaakt naar Villa Adrianus en de Villa d’Este met zijn prachtige tuinen en zijn 500 fonteinen. Rome zullen we nooit meer vergeten. Jammer dat het warmer was dan normaal, namelijk 35ºC.

Het verkeer in Napels slaat alles!

Het meest zuidelijke deel van de reis was Napels. We hebben heel wat steden op de wereld gezien maar het verkeer in Napels slaat alles! Niemand trekt zich ook maar iets aan van de verkeersregels en de busbaan is net zo vol en verstopt als de banen er naast. Onze buschauffeur echter bleef de rust zelve. We hadden een uur langer nodig dan normaal om bij het Historisch museum te komen. Het Historisch museum is prachtig en ook hier hadden we weer een Nederlandstalige gids en oortjes. De gids was ook aanwezig tijdens ons bezoek aan Pompeï waar ze veel over wist te vertellen. Waar ik moeite mee heb is me voor te stellen hoe de stad er in werkelijkheid heeft uitgezien.



Van Napels een stukje naar het noorden, naar Bolsena, aan het gelijknamige meer. Na de luxe campings die we gewend waren viel deze een beetje tegen. Misschien ook door de harde regens die we hadden. Bij het opstaan, voor de excursie naar Orvieto, was het 13ºC! Het centrum van de stad ligt hoog en wordt bereikt met roltrap en tandradbaan. Ook Orvieto heeft veel moois te bieden. In de Duomo, met z’n prachtige voorgevel met mozaïek, bevindt zich de San Brizio Kapel met prachtige fresco’s in originele kleuren. Gemma, de vrouw van de captain in opleiding, deed hier het gidsen.

Wat hebben we veel gezien

De captains hadden drie medereizigers die tijdens deze reis jarig zouden zijn en hun werd gevraagd of ze dat wilden vieren, eventueel gezamenlijk. Alle drie waren voor. Dus werden er inkopen gedaan door de drie om een feestje te bouwen, iets wat met deze groep geen probleem was. Het werd dus een reuze gezellige avond met veel lekkere hapjes en drankjes. En de van de ACSI kregen de jarigen nog een leuk cadeau.



De volgende dag naar de laatste camping van de reis, Troghi, bij Florence, of wel Firenze zoals de Italianen de stad noemen. De kathedraal van Florence is van buiten heel indrukwekkend. Maar om het interieur te zien moesten we een uur in de rij staan; dat hebben we dus maar niet gedaan. Natuurlijk liepen we over de Ponte Vecchio en bezochten we de Santa Croze kathedraal met zijn prachtige marmeren taferelen in de vloer. Na zo’n dag is het heerlijk dat er ’s avonds een ACSI diner is.



In Troghi namen we afscheid van elkaar met een diner en een bonte avond. Het was reuze gezellig en het afscheid werd tussen de caravans met Grappa van het restaurant voortgezet. Oja, vanuit Troghi werden nog excursies naar Siena en Pisa gemaakt. Beide steden ook zeer de moeite van het bezoeken waard.



Het was een geweldige reis, wel vermoeiend, maar van begin tot het einde fascinerend. De sfeer in de groep was prima en wat hebben we veel gezien en, Winus en Greet, jullie waren geweldig.

Begin aan de voet van de Alpen

Aan de voet van de Alpen was onze eerste ontmoeting en na een paar dagen vormden we een hechte groep vrienden, alsof we elkaar al jaren kenden. Na iedere excursie gingen we met z’n allen samen zitten om rustig na te kaarten en uiteraard wat te drinken, een glaasje wijn of een pintje. Het feestelijke was nooit ver weg. Was er geen excursie, dan was er wel een barbecue, of een verjaardag, of lekker jeu-de-boulen.

Overweldigende indrukken

Italië is een heerlijk land en zo’n reis als deze, met een kleine groep en zon van ’s morgens tot ’s avonds, prent zich onvergetelijk in je geheugen. We zagen ontzettend veel en de indrukken in al die toplocaties waren overweldigend, overal, in Rome, in Napels en Pompeï, in Florence of Siena...

Genieten met vulle teugen

Eigenlijk maak je zo’n reis drie keer, de eerste keer neus je wat in routeboek en reisgidsen, de echte keer geniet je met volle teugen, iedere dag weer, en terug thuis moet je indrukken verwerken en herinneringen ordenen. Dankbaar gebruik makend van e-mail om foto’s te versturen, naar oost en west, noord en zuid.



Eén ding is zeker, je reist terug met een korf positieve ervaringen of zoals een lieve dame het zei: “Mijn hart is opengegaan voor zoveel mooie dingen, waarvan ik het bestaan niet wist, ik wil er echt meer over weten. Een nieuwe dimensie in mijn leven”...

Werelderfgoed en tijdloos

Italië is werelderfgoed en tijdloos. We mochten er even vertoeven, wij samen, in een fractie van de tijd der eeuwigheid.

Tot nog eens, in Italië.

De reis naar Noord-Italië

Op onze eerste dag reisden we naar Sankt Goar. Hier verbleven we op camping “Lorelyblick”. De camping was mooi gelegen aan de Rijn. Vanaf de camping hadden we prachtig uitzicht op de hard stromende rivier. De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de Rijn. Vervolgens zijn we verder getrokken tot Werchtel. Hier was het slecht weer waardoor wij besloten door te reizen naar Leifers. We hebben de Fernpass genomen en dat ging goed met de auto en de caravan. Na de Brennerpass begon het wat lichter te worden en na verloop van tijd kwam de zon door.

Prachtige fietsroutes in de omgeving van Levico Terme

Bij aankomst op de camping in Leifers was het heerlijk weer en hebben we genoten van de zon. De vakantie kon beginnen! Op zondag hebben een fietstocht gemaakt langs de rivier richting Trento. Onderweg konden we genieten van de heerlijk geurende bloesem van de witte druif. Het was een tocht tussen de bergen van de Dolomiti door. Daarna hebben we heerlijk gezwommen op de camping.



Op maandag om 09.30 uur hadden we een kennismakingsgesprek met onze reisleiders Winus en Greet. Het zijn leuke en gezellige mensen en er was gelijk een klik. In de middag zijn we gaan fietsen richting Bolzano, echt een prachtige route! We kwamen langs wijnvelden, besneeuwde bergtoppen en moesten af en toe even flink klimmen. 's Avonds hebben we heerlijk zitten grillen voor de caravan. Hoe fijn kan vakantie zijn?



Op dinsdag hebben we rustig aan gedaan met het motto: niets moet alles mag. In de middag zijn we weer op de fiets gestapt, dit keer richting het Lago di Caldano. Het was weer een mooie rit. De omgeving is werkelijk prachtig, we hebben zeer genoten. Vandaag zijn op vijf koppels na alle deelnemers aangekomen. Het lijken op het eerste gezicht leuke en gezellige mensen.

De kennismaking

Op woensdag zijn we met auto de bergen in gegaan. Daar hadden we prachtig uitzicht op Bolzano.Daarna hebben we gezwommen op de camping. Om 16.30 uur was het dan zover: “de kennismaking”. We waren met een grote groep van 50 mensen en zaten met z’n allen in een zeer grote kring. Onder het genot van een drankje, pinda's en borrelnootjes gingen we de kring rond om ons aan elkaar voor te stellen.



Om 19.00 uur gingen we naar het restaurant van hotel Steiner. Hier hebben een zeer goed verzorgde maaltijd gegeten. Winus en Greet hebben toen het een en ander uitgelegd over de reis. Ook werd de reis voor vrijdag besproken. Al met al was het een zeer geslaagde dag!

Bezienswaardigheden en vrije tijd in Fusina en Venetië

Op donderdag regende het, dit was jammer. Maar ook hier moet het een en ander groeien, dus het is prima. Onderweg naar Fusina kwamen we langs veel watervallen, dit was prachtig. Op vrijdagmiddag kwamen we aan in Fusina op de volgende camping. Door de vele regenval moesten we buiten de gereserveerde plekken staan.



Op zaterdag zijn we met de groep naar Venetië geweest. Dit is een mooie stad en het was goed om er te zijn. Greet vertelde hier en daar wat over de bezienswaardigheden. Ook was er vrije tijd om zelf dingen te bezichtigen of een hapje te eten. Op zondag zijn wij met zes man naar Venetië geweest. De dag begon met regen, maar al snel kwam de zon door en die ging niet meer weg. Op het Canal Grande waren een grote hoeveelheid roeiers en kanoërs. ‘s Avonds zaten we heerlijk te lezen en hebben onze ervaringen opgeschreven. Morgen vertrekken we naar de volgende camping in Lido di Spina.

Wonderbaarlijk mozaïek in Ravenna en een bezoek aan Assisi

Onderweg naar Lido Spina hebben we de abdij van Pomposa bezocht. Een Benedictijner abdij die door Guido van Arezzo is gesticht. Hij was de uitvinder van de toonladder, “Do-Re-Mi...”. Op de camping in Lido di Spina scheen de zon en kregen we een mooie plek. Op dinsdag gingen we naar Ravenna. In Ravenna hebben we echt wonderbaarlijk mooie mozaïek gezien. We kregen een rondleiding van een goede gids die veel wist te vertellen.



Woensdag was een vrije dag. We hebben wat opgeruimd, gefietst en aan het strand gelegen. Om 17.00 uur was de routebespreking met aansluitend een gezamenlijke BBQ. Iedereen had iets lekkers gemaakt. Geweldig hoe creatief mensen zijn met kokkerellen. Heel gezellig allemaal en lekker. Donderdag reden we naar het meer van Trassimeno. Het was een mooie route door de bergen en natuur. Op vrijdag zijn we met eigen vervoer naar Assisi geweest. Assisi is een prachtige stad die helemaal tegen de berg is gebouwd. Greet heeft ons ook hier weer veel uitleg gegeven. Geweldig!

Rome, een enorm openluchtmuseum

Dan op reis naar Rome. Wat een enorm openluchtmuseum! We kwamen aan op een goede camping, “Tiber Vilage” genaamd. 's Avonds hebben we met de bus een tour door Rome gemaakt. De gids wist veel te vertellen over de bezienswaardigheden. Het was een geweldige indruk.



De twee dagen erna zijn we met de bus, trein en metro naar Rome geweest. Vanwege de drukte hadden onze leiders verschillende mensen aangewezen die de verantwoording hadden over een groepje van zes mensen. Dit was heel functioneel, zeker met de drukte in de metro. Wat hebben wij veel gezien, het is echt te veel om het te beschrijven. Maar eerlijk is eerlijk, het was overweldigend en indrukwekkend. Het Colosseum, Forum Romanum, het Vaticaan museum, St. Pieter en de Trevifontein. Het was fijn dat we na een dag van veel indrukken en lopen op de camping kwamen en zo aan konden schuiven om een heerlijke maaltijd te nuttigen. We aten met elkaar als groep, fantastisch.



Op woensdag zijn we op audiëntie geweest bij paus Franciscus. Hoe mooi, zo na het bezoek aan Assisi, het klopte allemaal. We hebben ook nog een mooie stadswandeling gemaakt onder leiding van ons leiderspaar. Toen heeft Greet bedacht om een Lady's-day te organiseren, heerlijk met de dames die daar zin in hadden shoppen in Rome. De mannen konden de was doen, de caravan schoonmaken en wat nog meer nodig was… Voor iedereen een prachtige dag.

Troghi

De laatste verplaatsing is naar camping “Il Poggetto” in Troghi. De volgende dag met de bus naar Florence, ook hier een goede gids die ons zeer veel wist te vertellen en veel van de stad liet zien. Het is echt een heel mooie stad. En wederom hebben Winus en Greet een reis ingelast nu naar Sienna. Het was een prachtige dag, die 's avonds werd afgesloten met het afscheidsdiner. Het was een gezellige avond met overheerlijk eten. Winus en Greet werden hartelijk bedankt voor het leidinggeven aan de groep. Zo komt er een einde aan een fantastische vakantie die, ondanks de natte bodem op sommige campings, echt geslaagd mag heten. E' stato bellissimo. Arrivederci, buon viaggio.

Niet te beschrijven...

Zo gingen we met een aantal op initiatief van Greet en Winus naar Verona. Fantastisch zoals we daar doorheen geloodst werden met uitleg van Greet! Daarna trokken we naar Venetië. Geweldig mooi was het daar, dankzij de gondelvaart, het Dogenpaleis en de San Marco.



De hele reis is de Markusleeuw met ons meegetrokken. Overal kwamen we hem weer tegen. Het is niet te beschrijven zoveel mooie dingen we gezien hebben. Ravenna met z’n mozaïeken, Florence met al zijn kunst, indrukwekkende Dom en Baptisterium, natuurlijk de scheve toren van Pisa maar ook het Campo Santo waar je anders niet zo gauw naar toe gaat, de indrukwekkende Cinque Terre waar we een prachtige wandeling maakten langs de kust.

Audiëntie bij de Paus

En dan de laatste week op camping Tiber bij Rome. Een fijne camping van waaruit we meerdere keren Rome hebben bezocht. Er was een goede gids geregeld. Die heeft ons ontzettend veel verteld en laten zien. Absoluut een aanrader om Rome een beetje te leren kennen. Het was ook heel bijzonder dat er een audiëntie bij de Paus geregeld was! Zoiets moet je één keer hebben meegemaakt.



Eigenlijk is het te veel om op te noemen. Op het laatst weet je echt niet meer hoeveel kerken je nu gezien hebt maar er is er niet één hetzelfde! Als je ervoor staat lijkt 4 weken best lang maar ze zijn omgevlogen. Je bent steeds zo bezig dat je ineens aan het einde van de reis bent. Dan volgt het afscheidsdiner met een paar grappige sketches en heel veel dank voor de fantastische begeleiding van Winus en Greet! Nogmaals bedankt!

De ‘afspraak’ met het Vaticaan is één van de vele taken die Koert en Ank Peerdeman zich als reisleidersechtpaar van ACSI hebben gesteld voor hun volgende missie: de Italië reis. De Peerdemannen hebben in het voorjaar de La Dolce Vita reis voor hun rekening genomen, wat betekent dat zij ruim een maand lang een groep Nederlandse caravanners begeleidden op hun reis door ‘het zoete leven’ van Italië. ‘Een hele leuke klus hoor,’ zeggen ze beiden met nadruk als ik opwerp dat daarbij toch wel erg veel zal komen kijken. ‘Ja, je moet natuurlijk wel alert zijn. En handelend kunnen optreden als het nodig is. Tot op heden hebben we ons altijd prima kunnen redden,’ zegt Koert. ‘Er zijn geen echt vervelende dingen gebeurd en we hebben altijd heel plezierig gezelschap gehad. En niet te vergeten natuurlijk: ACSI heeft zijn zaakjes altijd heel goed geregeld. De reserveringen op de campings. De bussen voor de excursies onderweg. De gidsen ter plaatse. De maaltijden in de restaurants. ACSI is een organisatie waarop je kunt bouwen. Dat maakt ons werk een stuk gemakkelijker.’ Het Amsterdamse reisleidersechtpaar mag worden gerekend tot de zeer ervaren reizigers. Toen Koert in 1992 met de vut ging hadden hij en zijn vrouw er al vele buitenlandse reizen opzitten. Maar caravanners waren ze nooit geweest. Altijd hadden ze tot dan hun heil gezocht bij hotelletjes en appartementen. Ank: ‘Appartementen bevielen ons eigenlijk nog het best. Daar kun je het meest je eigen gang gaan. Maar we zochten toch naar andere mogelijkheden, ook al omdat we als vutters meer wilden gaan reizen en vooral niet steeds op één plaats wilden blijven. Zo kwamen we uiteindelijk bij de caravan terecht.’

Overtuigd

Haar man herinnert zich hoe ze vroeger onderweg de caravanners belangstellend gadesloegen: hun eigen potje kokend, ontspannen genietend van de natuur vanuit de meegebrachte gemakkelijke stoel. ‘Ook door de verhalen die we hadden gehoord waren we redelijk overtuigd toen we de switch gingen maken. We besloten dan ook niet eerst te huren, maar meteen maar de stoute schoenen aan te trekken en een caravan te kopen,’ zegt Koert. ‘Van een collega hadden we al wel eens het magazine Caravan & Camper reizen van ACSI gezien. De tochten die daar in stonden leken ons wel wat. En toen we zelf de caravan hadden, besloten we meteen maar het diepe in te gaan en hebben we ons aangemeld voor de Alpen reis. Ach, het was natuurlijk wel even wennen aan de techniek van het caravanrijden, maar het ging allemaal best goed. En de sfeer beviel vanaf het eerste moment.’



Ank en Koert kregen als caravanners de smaak stevig te pakken. Ze maakten in een paar jaar tijd een flink aantal reizen met ACSI, waarbij vooral het zonnige zuiden trok. In het bijzonder Italië, waar Ank ooit negen jaar woonde. ‘De mensen in de groep merkten wel dat wij veel hadden gereisd. Zo kwam het dat er nog wel eens werd gezegd: Rijden jullie maar voorop, jullie kennen de weg wel. En zo is het waarschijnlijk ook gekomen dat we op een reünie werden gevraagd om als reisleidersechtpaar te gaan fungeren. Ach, we vonden het eigenlijk wel leuk,’ zegt Koert. ‘Ikzelf had ook wel een klein beetje ervaring op dit punt. In mijn jonge jaren heb ik nog een tijdje busreizen geleid. En ik kom uit het onderwijs. Ik ben dus wel wat vragen gewend.’

Niet betweterig

Van een reisleidersechtpaar wordt vooral niet verwacht dat het de andere reisgenoten voortdurend bij de hand pakt, zeggen de Peerdemannen. ‘Als de mensen zich zelf kunnen redden, blijven wij er buiten. We willen vooral niet betweterig zijn. Onze taak is vooral om dingen te checken en mensen bij te staan als er problemen zijn. Vorig jaar hadden we in Italië bijvoorbeeld nog een repatriëring in verband met tragische familie-omstandigheden. Dan heb je het even heel druk,’ aldus Koert. ‘We bellen ook altijd vlak voor aankomst de campings nog even om er zeker van te zijn, dat men weet dat we in aantocht zijn, we gaan na of de gids inderdaad komt en of de excursiebus startklaar staat. Dat soort dingen. Als er iemand ziek wordt regelen we zonodig een dokter, als er een technisch probleem is aan een auto of caravan bellen we een garage. En desnoods gaat een van ons even mee. Dat is ook het mooie van het met zijn tweeën zijn als reisleiderspaar. In je eentje red je het soms niet. Je vult elkaar op deze manier mooi aan.’



‘Soms grijpen we ook wel eens ter plaatse in,’ vult Ank Peerdeman aan. ‘Bijvoorbeeld als de gids veel te gedetailleerd bezig gaat. Je hebt bijvoorbeeld van die mensen die je doodgooien met jaartallen. Je kunt als gids beter de grote lijnen aanhouden en met wat anekdotes komen. In Italië gids ik zelf trouwens nogal eens. Ik heb er gewoond, ken het land, spreek de taal en vind het leuk om te doen. Dat is dus nogal gemakkelijk.’

Een beetje pionier

Een reisleidersechtpaar gaat altijd eerst een keer mee als assistenten op een ACSI kampeerreis. En de betrokken tocht wordt altijd ook een keer voorgereden, zodat het paar precies de plekken kent. ‘Dat hebben wij ook gedaan, en dat is nuttig gebleken. Je kunt dan ook zonodig een beetje bijschaven. Je bent een beetje pionier,’ zegt Koert. Verder is er elk jaar vijf dagen reisleidersoverleg, ‘ergens in Nederland’. Dan worden alle ervaringen doorgenomen met de organisatie en worden ook nieuwe reizen verdeeld. ‘Natuurlijk hebben we dan allemaal de caravan bij ons. Er wordt hard gewerkt, maar ook veel gelachen. De sfeer is heel goed,’ aldus Koert, die net als zijn vrouw helemaal aan de caravanreizen verslingerd is geraakt. ‘We doen per jaar aan twee ACSI kampeerreizen mee. Maar daarnaast reizen we ook nog heel wat, soms ook zonder caravan. We zijn gemiddeld toch wel zo’n vier maanden per jaar onderweg.’

Dienstverlening

De Peerdemannen hebben als ‘reisleiders’ hun eigen stijl en aanpak ontwikkeld. Vooral de dienstverlening staat hoog in hun vaandel. Dat is bijvoorbeeld de reden dat zij steeds zoveel mogelijk informatiemateriaal over de te bezoeken plaatsen proberen te verzamelen en onderweg regelmatig adviezen op het mededelingenbord prikken. Koert: ‘We raden bijvoorbeeld vaak bepaalde markten aan die we goed kennen. Die zijn vaak heel kleurrijk en gezellig. We delen ook zoveel mogelijk plattegrondjes uit van de plaatsen die we bezoeken, zodat de mensen zich goed kunnen oriënteren. Helaas wordt het steeds moeilijker folders en brochures te krijgen, doordat de verkeersbureaus van veel landen de consument tegenwoordig zo karig bedienen. Dom!’ Een stukje dienstverlening is ook dat Ank en Koert de groep altijd vooruit reizen om op de camping waar wordt overnacht infomateriaal klaar te leggen en te controleren of alle zaken in orde zijn. ‘We vragen de deelnemers altijd pas vanaf een bepaald moment binnen te komen. Dan hebben we de staanplaatsen genummerd en wordt er geloot wie waar een plekje krijgt. Dat is het eerlijkst. Je voorkomt er ook mee dat de mensen zich gaan haasten, omdat ze bang zijn dat de laatst aangekomene misschien een iets minder gunstig plekje krijgt toegewezen. Wij vinden dit systeem heel goed werken.’

‘Willie Wortels’

De sfeer tijdens de reizen noemen Koert en Ank plezierig en ongedwongen. ‘Het beste kun je het omschrijven met de kreet Niets moet, alles mag,’ zegt Koert. ‘Er wordt gezamenlijk jeu de boules gespeeld, een fles wijn open getrokken, of gebarbecued, maar er zijn ook mensen die af en toe even lekker op zichzelf willen zijn. Dat kan allemaal. Het is vaak frappant hoe divers zo’n groep is. Er kan een bouwvakker in zitten, maar ook een directeur van een groot bedrijf of een arts in ruste. In de groep zijn het gewoon allemaal caravanliefhebbers. Men staat voor elkaar klaar en er worden tips gegeven en ervaringen uitgewisseld. Opvallend is ook hoeveel ‘Willie Wortels’ je op elke reis tegenkomt. Er worden steeds weer nieuwe dingen uitgevonden waarvan je kunt leren. Wij hebben bijvoorbeeld heel goed geleerd de caravan in één beweging mooi op zijn plaats te zetten. In het begin was dat wel anders.’

ACSI-gevoel

Sommigen zeggen dat tijdens zo’n reis het ‘ACSI-gevoel’ merkbaar is. Ank Peerdeman zou niet weten hoe ze dat gevoel precies moet omschrijven - als het al bestaat. ‘Velen gaan mee vanwege de gezelligheid, anderen voelen zich een stukje veiliger in een groep, of vinden het plezierig dat tevoren allerlei zaakjes geregeld zijn. Sommigen zijn geen vreemde talen machtig en sluiten zich om die reden aan. Maar de formule werkt in elk geval. Want je komt veel mensen tegen die al vaak zijn mee geweest, soms wel tien keer of meer. Dus misschien is er wel echt iets als een ACSI-gevoel. Er is geloof ik ook geen land waar een dergelijke club bestaat,’ zegt ze. Koert wijst in dit verband op de geweldige belangstelling voor de jaarlijkse infodagen van ACSI – tegenwoordig een grote happening op het sportcentrum Papendal bij Arnhem, die tegelijkertijd een soort reünie is. ‘Daar komen toch gauw zo’n duizend man. Je kunt er lekker napraten en meteen ook weer mooie plannen maken voor een nieuwe reis.’

Mobieltjes

De beste uitvinding voor caravanners van de laatste tijd vindt het reisleidersechtpaar de mobiele telefoon. Misschien wel het meest voor de reisleiders zelf. ‘Je moet onderweg nu eenmaal nogal eens telefoneren. Dat was in het verleden niet altijd even gemakkelijk. Je moest vaak een cel zien te vinden en dan maar hopen dat de muntjes of het plastic kaartje hun werk deden. Het was helemaal een ellende als iemand jou moest terugbellen. Maar met die gsm’etjes is het allemaal heel anders, en vooral gemakkelijker, geworden,’ aldus Koert.



Het mobieltje is voor caravanners in meer dan één opzicht een soort tovermiddel, zegt globetrotter Peerdeman. ‘Die dingen hebben namelijk ook nog een heel goeie sociale werking. Het contact met het thuisfront is tegenwoordig een fluitje van een cent. Het is overigens wel kenmerkend dat hoe meer een reis vordert hoe vaker die mobiele telefoons te voorschijn komen. Dan begint er bij sommigen toch iets van heimwee te knagen. Als ze dan de kinderen of de kleinkinderen hebben gesproken is het meestal weer helemaal in orde. De techniek heeft ons trouwens toch geweldig geholpen. Kijk maar eens op de campings naar al die tekeningen die kleinkinderen per fax naar de oma’s en opa’s verzenden. Prachtig toch?’